کربلایی و عاشورایی شدن، مستلزم شناخت و تبعیت است
با امام حسین علیه السلام، تا عاشورا – 2
«اَلنّاسُ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعِقٌ عَلى أَلْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعایِشُهُمْ، فَإِذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیّانُونَ»؛ (تحف العقول، ص 245)
به راستى كه مردم بنده دنيا هستند و دين لقلقه زبان آنهاست، تا جايى كه دين وسيله زندگى آنها باشد، دين دارند و چون در معرض امتحان قرار گيرند، دينداران كم مى‌شوند.
●- تعریف و ارزش هر چیزی، هر امری و هر کاری، به “هدف” آن است؛ چنان که نماز، با هدف «قربة الی الله» اقامه می‌شود تا آثارش را مترتب سازد و سبب رشد و قُرب گردد؛ وگرنه نه تنها ارزشی ندارد، بلکه به “ضد ارزش” مبدل می‌گردد.
تمام دین [کلّ زندگیِ به رنگ دین]، باید وسیله‌ای باشد که سبب رشد و کمال آدمی، به سوی معبود و محبوب حقیقی، الله جلّ جلاله گردد؛ اما بسیاری از مردم، دین را وسیله و ابزاری برای رسیدن به منافع شخصی، موقعیت اجتماعی و تأمین معاش خود قرار می‌دهند!
اما خداوند متعال، به ظواهر، گفتارها و ادعاها اکتفا نمی‌نماید، بلکه امتحان می‌کند تا صدق ادعا معلوم شود؛ و به هنگام امتحان‌های گوناگون، معلوم می‌شود که دینداران واقعی بسیار کمتر از مدعیان دینداری می‌باشند.
.